अचम्मको पश्चिमेली सभ्यता

(कविता)
स्वतन्त्रताको नाममा नाङ्गिएका छन
प्रेम-एक साधरण यौन अरे,
कसैलाई कसैको प्रबाह छैन
आफ्नो आफान्तहरु परै छाडौ
आमा ,बाबा,दाजुभाई, दिदी-बहिनी सम्म चिन्दैन
साथी संङ्गीहरुको त झन के कुरा
छोरा फिल्डमा छ/छोरी फिल्डमा छ
बाबा आमा एकोहोरो मौन हेरिरहेछन

छोरा छोरीको घिन लाग्दो नाटक
आफ्नै आँखाहरुले ट्वाल्ल- ट्वाल्ल
यो कस्तो अचम्मको सभ्यता

या त सम्झौता छुट्याउनै गाह्रो
मान्छे हो कि या पशु

ढुङ्गे युग हो कि या आधुनिक् छुट्याउनै गाह्रो

************
मन्छे भनु भन्दा कसैलाई देख्दैन्
पशु भनु भन्दा चार खुट्ट टेक्दैन
ढुङ्गे युग हो भनु भन्दा

विज्ञान र प्रबिधिको विकाश कल्पना गरिनसक्नुको छ
आधुनिक युग हो न त भनु भन्दा
ढुङ्गे युगको मानिसको चरित्र छ
निसवस्त्र, खोक्रो, उदाङ्ग यौन् खै के-के हो के-के,
*****************
म,
कहिलेकाही समुन्द्रको किनार तिर घुम्न निस्कन्छु
म देख्छ, छुट्याउनै गाह्रो
मान्छे हो कि या माछा,
माछा हुँदो हो त पानीभित्र हुनु पर्ने कोही पानीमा,
कोही बलुवामा लडिरहेको
स्वतन्त्र-पुरै माछा जस्तै स्वतन्त्र
दुई खुट्टा, हात्, नाक, मुख्, आँखा, कान्, शरीर्, नितम्ब् पुरै स्वतन्त्र
माछा जस्तै निसबस्त्र
खै मान्छे हो कि या माछा छुट्याउनै गाह्रो
सभ्यता हो कि या बिकृति छुट्याउनै गाह्रो

**************

म पुरानै धारको मान्छे-
म,
चाहन्छु शरीर नाङ्गिएर भेष नबनियोस्,
परिचय मेटिएर इतिहास नलेखियोस,
त्यसैले होला सायद्,
मलाई यो पश्चिमेली सभ्यताको धरातलमा बाँच्न गाह्रो भइरहेको छ ।

थुप्तेन दोर्जी
(डेनमार्क)